Czym jest tabela RDP ( Recreational Dive Planner) i jak z niej korzystać dowiadujemy się podczas kontynuowania naszej przygody z nurkowaniem na kursie OWD.
W skrócie to zestaw trzech tabel, dzięki którym możemy określić czasy i głębokości nurkowań tak aby zawsze spokojnie i bezpiecznie wypłynąć na powierzchnię bez konieczności wykonywania przystanków dekompresyjnych, zarezerwowanych raczej dla bardziej doświadczonych nurków tzw. technicznych.
Teraźniejszy płetwonurek przy planowaniu serii nurkowań korzysta z dobrodziejstw techniki i nie musi już posiłkować się manualnymi sposobami obliczania czasów bezdekompresyjnych. Do określenia bezpiecznych czasów i głębokości dziś posługujemy się komputerami nurkowymi, które dodatkowo potrafią modyfikować ustalone zakresy na bieżąco korygując parametry na podstawie rzeczywistych odczytów.
Mimo to początkujący adept nurkowania poprzez odkrywanie niuansów tabeli RDP staje się członkiem elitarnej grupy osób potrafiących rozwiązać zagadkowe schematy cyfr i liter niedostępne zwykłemu „zjadaczowi chleba”
Do nauki potrzebna jest wiedza z matematyki w zakresie umiejętności dodawania do 200.
Mam nadzieje, że moje tłumaczenie pomoże w utrwaleniu sobie wiedzy zdobytej na kursie OWD. Nie będzie to naukowa analiza problemu nasycania się naszego organizmu niepożądanym azotem tylko sposoby prawidłowego korzystania z tabel.
Człowiek na powierzchni oddycha mieszaniną gazów, głównie tlenu i azotu czyli tzw. powietrzem. Należy przyjąć, że przed pierwszym nurkowaniem poziom zaadsorbowanego azotu w naszym organizmie nie ma wpływu na nurkowanie. Podczas przebywania pod wodą wzrastające ciśnienie powoduje, że ilość azotu w naszym ciele zaczyna wzrastać. Szybkość nasycania się naszego organizmu zależy od głębokości (ciśnienia) i czasu przebywania na danej głębokości.
Na szczęście natura obdarzyła nas mechanizmami, dzięki którym z czasem na powierzchni nas organizm pozbywa się nagromadzonego gazu. Przyjmuje się , że już po 6h poziom azotu wraca do poziomu wyjściowego.
Budowa Tablicy RDP
W lewej górnej części mamy pierwszą tablicę, z której wyznaczamy grupę ciśnieniową (powtórzeniową) w jakiej znajdziemy się po naszym nurkowaniu.
W prawej dolnej części mamy drugą tablicę czasów przerwy powierzchniowej
(surface interval SI), z której to odczytujemy w jakiej grupie ciśnieniowej znajdziemy się po odbyciu przerwy.
Czyli tłumacząc na język bardziej obrazowy z pierwszej tabeli dowiadujemy się ile azotu zaabsorbowaliśmy podczas naszego nurkowania a z drugiej ile nam udało się go pozbyć w czasie przebywania na powierzchni.
I wreszcie trzecia tablica. Jeśli nasza przerwa powierzchniowa była na tyle krótka, że nadal znajdujemy się w jakieś grupie ciśnieniowej, przy pomocy tej tablicy ustalamy maksymalny czas przebywania kolejny raz pod wodą ABT oraz czas resztkowy RNT. Potrzebne z kolei do ustalenia nowej grupy ciśnieniowej w jakiej się znajdziemy po kolejnym nurkowaniu.
Zasada 1.
Przy planowaniu nurkowania zawsze ustalamy najpierw max. głębokość do jakiej będziemy schodzić i postępujemy w obliczeniach tak jakby całe nasze nurkowanie było na tej właśnie głębokości. W przypadkach gdy nie odnajdujemy na tablicy konkretnie interesującej nas wartości zawsze bierzemy do obliczeń większą wartość kolejną.
np.gdy planujemy nurkować na głębokości max 19 m do obliczeń musimy przyjąć wartość 20m.
i analogicznie gdy np. planujemy przebywać pod wodą 11 min. to do obliczeń przyjmujemy wartość 13
.
a dokładnie będzie to wyglądać tak
Zadanie 1
Określić grupę ciśnieniową po nurkowaniu na głębokość 18m przez 40 min.?
Zaczynamy od odnalezienia pożądanej głębokości a następnie przesuwając się w dół tabeli poszukujemy naszego czasu nurkowania lub najbliższej ale zawsze większej liczby. W naszym przypadku będzie to wartość 41.
I teraz przesuwając się w lewo lub prawo odszukujemy literę określającą w jakiej grupie ciśnieniowej (powtórzeniowej) ( pressure group PG) się znajdziemy po naszym nurkowaniu. W tym zadaniu będzie to grupa P.
Obrazowo rzecz ujmując nasz organizm wysyci się azotem do wartości P.
.
Jak widzimy do bezpiecznej granicy jeszcze daleko, żadna choroba dekompresyjna nam nie grozi.
Zadanie 2.
Po pierwszym nurkowaniu zostało sporo powietrza w butlach, dlaczego by nie zanurkować jeszcze raz. Dajmy sobie 30 min na ogarnięcie i z powrotem wrócimy na 18 m bo tam zostało jeszcze coś do obejrzenia. Ile max czasu możemy pozostać pod wodą ?
30 minut na powierzchni to sporo czasu dla organizmu aby pozbyć się choć części przyjętego azotu. A ile udało nam się wydalić i do jakiej grupy ciśnieniowej się przenieśliśmy powie nam tablica nr 2. Od ostatniego miejsca czyli grupy P przesuwamy się w prawo, aż odnajdziemy przedział czasowy, w którym zawiera się nasza półgodzinna przerwa.
Następnie zjeżdżając w dół odnajdujemy nowa grupę ciśnieniowa, w jakiej się znajdziemy po przerwie. Grupa J. Wciąż pozostało w nas sporo azotu ilość ta określana jest jako RNT.
Teraz obracamy nasza tabliczkę, odnajdujemy grupę ciśnieniową J, przesuwając się w dół, staramy się odnaleźć miejsce skrzyżowania się naszej linii z linią głębokości 18 m.
Tym razem do odczytania mamy dwie wartości. Pole niebieskie wskazuje nam max dozwolony czas przebywania na danej głębokości przy drugim nurkowaniu (28 min) i jest to odpowiedź na zadanie 2.
Wartość z pola białego to najprościej tłumacząc przeliczona na czas/głębokość ilość azotu, która pozostała w nas po pierwszym nurkowaniu RNT. Po drugim zakończonym nurkowaniu, należało by określić w jakiej grupie ciśnieniowej znajdziemy się po wynurzeniu. W systemie PADI należy najpierw obliczyć tzw. RAT-a („szczura”) czyli po polsku tłumacząc sumaryczną ilość przyjętego azotu.
R-a dokładniej RNT (Residual Nitrogen Time)- wartość z białego pola tabeli nr 3. (28)
A-ABT (Actual Bottom Time) – czas drugiego nurkowania czyli max 28 min.
———————————————————————-
T– TBT (Total Bottom Time) – całkowity czas nurkowania (28 + max. 28) = 56
piszę max. 28 bo przecież drugie nurkowanie może być krótsze np. 20 min. wtedy RAT wyniesie 48.
Mając obliczony RAT wracamy do tabeli 1 i odszukujemy naszą wartość ( 56) przy głębokości, na którą schodziliśmy za drugim razem (18m), następnie przesuwamy się w lewo lub prawo i odczytujemy w jakiej grupie ciśnieniowej się znajdziemy.
.
I tu ważne informacje. Jeśli planujemy w danym dniu 3 lub więcej nurkowań a po którymś
z nich wyliczamy, że nasza grupa ciśnieniowa to W lub X to minimalna przerwa powierzchniowa (surface interval SI) nie może być krótsza niż 1 godz. przed każdym kolejnym nurkowaniem. Natomiast jeśli nasza grupa ciśnieniowa po nurkowaniu oznaczona jest literkami Y lub Z to przerwa powierzchniowa przed każdym kolejnym nurkowaniem nie może być krótsza niż 3 godz.!!!
I Diver 